De verhuur van onroerende goederen was tot op vandaag in principe vrijgesteld van BTW. Dit betekent dat er geen BTW wordt aangerekend op de huurgelden. Het belangrijkste nadeel hiervan is dat er voor de verhuurder ook geen recuperatie van BTW mogelijk is op de bouw- en herstellingswerken aan het onroerend goed. Hierdoor verhoogt het kostenplaatje voor een verhuurder met 21%.
Op dit basisprincipe van BTW vrijstelling bestaan enkele specifieke uitzonderingen (verhuur van parkings, opslagruimte of onroerende leasing), maar de meeste professionele verhuurders vallen hierbij uit de boot.
Om deze extra kost van BTW te vermijden werden er uiteenlopende structuren opgezet, zoals BTW-eenheid, leasing, diensten- of bedrijvencentra, actieve terbeschikkingstellingscontracten, recht van opstal, … Dit zorgt echter voor een verhoogde complexiteit en onzekerheid voor de verhuurder en huurder.
Een recente wetswijziging (wet van 14 oktober 2018) zorgt voor een grondige hervorming van de professionele onroerende verhuurmarkt, door een uitbreiding van het toepassingsgebied van BTW-verhuur. De vraag stelt zich of deze nieuwe maatregelen alle overige planningstechnieken voor BTW-recuperatie overbodig maken, of deze in de toekomst toch nog hun nut zullen bewijzen.
